T.C
YARGITAY
HUKUK GENEL KURULU
ESAS NO: 2010/9-39
KARAR NO: 2010/71
KARAR TARİHİ: 10.02.2010

–İşverenin kıdem tazminatını ödemeyi taahhüt etmesi, Güvene dayalı istifa, Hayatın olağan akışı
“…Davacı dava dilekçesinde, F.Büyükelçiliği Silahlanma Ataşeliğinde tercüman olarak çalıştığım işveren temsilcisinin fesihten üç-dört ay önce kadro azaltılmasına gidileceğini ve işten çıkarılacağını, bu arada iş aramasını, kıdem tazminatı ödeneceğini belirttiğini; bunalıma girdiğini bu sebeple tazminatları ödemek koşulunu, ayrılma dilekçesinde belirterek verdiğini, İşverenin kıdem tazminatını ödeyeceğini sözlü olarak belirtmesine rağmen ödemediğini, Onbir yıl çalışan bir işçi olarak tazminatsız ayrılmasının yaşamın olağan koşullarına aykırı olduğundan söz ederek kıdem tazminatı isteminde bulunmuştur.
Davalı taraf, davacının daha iyi koşullarda iş bulması nedeniyle ayrıldığını ifade ederek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, istifa gerekçe yapılarak dava reddolunmuştur.
Davacının işverence çıkarılacağı olgusu İ. Büyükelçiliğinin 08.09.2006 tarihli mektubundan anlaşılmaktadır. Anılan mektupla davalı ataşenin tercüman kadrosunun kaldırılacağının bildirildiği ifade edildikten sonra davacının kendi elçiliğinde göreve başladığı belirtilmiştir. Davacının 09.06.2005 tarihli sağlık kurulu raporunda depresyon teşhisi konmuştur. Davacının 18.04.2005 tarihi ayrılış yazısında, “tazminatımı ödeyeceğinizi hatırlatırım” ifadesi bulunmaktadır. Öte yandan P.P. ııın meslektaşına yazdığı 22.09.2005 tarihli belgede de, J.-C.G.’ın (F. Ataşesi), davacının tazminatları ödenmesi için gerekenin yapılacağı sözü verildiğini ancak yasal olanakların olmadığı ifade edilmiştir. Tüm bu delillerin güven olgusu ile birlikte değerlendirilmesinden işverenin davacı işçiyi çıkaracağı beyanı yanında tazminatlarının ödeneceği konusunda güven verildiği anlaşılmaktadır. O halde davalı tarafın, kıdem tazminatı ödeme yükümlülüğü güven sorumluluğu gereğidir. Kıdem tazminatı N’ “inin bir hesaplamaya tabi tutularak hüküm altına alınması gerekirken yazılı şekilde reddi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.”